Één van de laatste composities van de Weense componist Alban Berg (1885-1935) is zijn concert voor viool en orkest. Hij voltooide het werk in 1935. Deze compositie is in een aantal opzichten bijzonder. In april 1935 ontving Alban Berg het bericht van de dood van Manon Gropius, de dochter uit het tweede huwelijk van Alma Maria Mahler. Het meisje was slechts achttien jaar oud geworden. Berg werkte toentertijd al aan het vioolconcert, maar na deze tijding besloot hij er een eerbetoon aan Manon Gropius van te maken. Hij gaf het concert de ondertitel “Ter nagedachtenis aan een engel” (“Dem Andenken eines Engels”). Het werd echter ook Bergs eigen zwanenzang. Hij heeft de uitvoering niet meer mee kunnen maken.
Manon Gropius
Zoals alle andere composities uit de tweede Weense school is Bergs vioolconcert gebaseerd op een reeks van twaalf verschillende tonen. Het bijzondere van de reeks van het vioolconcert is dat de volgorde van de tonen zo gekozen is dat de opeenvolgende tonen akkoorden vormen die je in een compositie uit de achttiende of negentiende eeuw ook tegen zou kunnen komen. Dat was tamelijk ongebruikelijk. Al vrij snel na het begin is de gehele reeks in de vioolpartij te horen: (mp3 – bron), en even later dalend: (mp3 – bron). Alles in de hele compositie is afgeleid van deze reeks. Het is dan ook aan te raden om je bij het beluisteren deze reeks goed in te prenten. Het is het vakmanschap van de componist dat hij met zo’n strenge compositietechniek een zo aangrijpend werk heeft kunnen scheppen. Het overwegend lyrische eerste deel is een herinnering aan de persoon van Manon Gropius (een fragment: (mp3 – bron)). Het tweede deel verklankt haar tragische dood en laatste rustplaats.
De laatste vier tonen van de reeks zijn dezelfde als de eerste vier tonen van het koraal “Es ist genug”, waarvan Johann Sebastian Bach een zetting schreef in zijn cantate O Ewigkeit, du Donnerwort (bwv 60) (mp3 – bron). Deze koraalzetting was in Bachs tijd extreem. Het raakt de grens van wat in de traditionele tonaliteit mogelijk is. Dat is een uitgestoken hand naar Berg, die zich aan de andere kant van de grens bevindt. In het tweede deel van zijn vioolconcert werkt Berg toe naar dit koraal en uiteindelijk citeert hij het zelfs volledig (mp3 – bron). Niet alleen muzikaal ontmoeten Bach en Berg elkaar, maar ook de koraaltekst is van betekenis in het licht van deze nagedachtenis aan Manon Gropius.
Es ist genug,
Herr, wenn es dir gefällt,
so spanne mich doch aus.
Mein Jesus kommt!
Nun gute Nacht, o Welt!
Ich fahr ins Himmelshaus,
ich fahre sicher hin mit Frieden;
Mein grosser Jammer bleibt darnieden.
Es ist genug! (mp3 – bron)
Aanbevolen cd’s
Meer info: Amazon.com
